Kasım ayı günlerinin 100. gününden itibaren 5 gün sonra, yani 19-20 Şubat tarihlerinde ilk cemrenin havaya düştüğüne inanılıyor. Bu tarihler, kış mevsiminin sona erdiği ve doğanın uyanışına tanıklık edeceğimiz sürecin başlangıcını simgeliyor.
Cemre, halk inancına göre, havaya, suya ve toprağa düşen sıcaklık artışını temsil eden bir olgudur. Cemrelerin düşmesi, doğanın yeniden canlanması ve baharın müjdecisi olarak kabul ediliyor. Her biri bir hafta aralıkla düşen üç cemre, baharın habercisi olarak büyük bir heyecanla bekleniyor.
İlk cemre, havaya düşerek sıcaklıkların artmasını ve kışın geride bırakılmasını sağlarken, ikinci cemre 26-27 Şubat tarihlerinde suya düşüyor. Bu da su kaynaklarının ısınması ve doğadaki canlıların uyanışı için önemli bir adım teşkil ediyor. Son olarak, üçüncü cemre 5-6 Mart tarihlerinde toprağa düşerek, tarımsal faaliyetlerin başlamasına ve doğanın canlanmasına zemin hazırlıyor.
Cemrelerin düşmesi, özellikle kırsal kesimde yaşayanlar için daha büyük önem taşıyor. Bu dönemde çiftçiler, topraklarını hazırlamak ve ekim yapmak için hazırlıklara başlıyor. Cemrelerin düşmesiyle birlikte, doğada gözlemlenen değişiklikler ve canlıların hareketliliği, insanların bu dönemdeki inançlarını daha da pekiştiriyor.
Halk takvimine göre cemrelerin düşmesi, sadece doğanın uyanışı değil, aynı zamanda yeni umutların, bereketin ve tazeliğin sembolü olarak da kabul ediliyor. Tüm bu inanç ve gelenekler, kültürel mirasımızın bir parçası olarak yaşatılmaya devam ediyor. Bu yıl da cemrelerin düşmesiyle birlikte baharın coşkusu ve doğanın güzellikleri insanlarında yenilenmelerine olanak sağlıyor.
"Ateş", "kor" anlamına gelen cemrenin her yıl şubat ayı sonunda başlayan takvime göre önce havaya, sonra suya, son olarak da toprağa düştüğü kabul ediliyor. "Cemre düşmesi", bahar bayramı nevruzun yaklaştığına da işaret ediyor.
Cemre düşmesinin sadece kültürel bir gelenek değil, aynı zamanda tarım ve hayvancılık açısından da büyük bir öneme sahip olduğu biliniyor.
